- koślawiec
- bancroche
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
koślawiec
Regardez d'autres dictionnaires:
koślawiec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIb,W. koślawiecwcze || koślawiecwcu; lm M. koślawiecwcy {{/stl 8}}{{stl 7}} pogardliwie o mężczyźnie z krzywymi nogami {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
koślawiec — m II, DB. koślawiecwca 1. W. koślawiecwcze (koślawiecwcu); lm M. koślawiecwcy, DB. koślawiecwców pogard. «człowiek mający krzywe nogi» Dziad koślawiec. 2. lm MB. koślawiecwce zwykle w lm, rzad. «niekształtne, niewyraźne litery» Stawiać koślawce … Słownik języka polskiego
koślawieć — ndk III, koślawiećeję, koślawiećejesz, koślawiećej, koślawiećwiał, koślawiećwieli «stawać się koślawym; wykrzywiać się; paczyć się» … Słownik języka polskiego
koślawienie — n I rzecz. od koślawić a. koślawieć Koślawienie butów, obcasów. koślawienie się rzecz. od koślawić się … Słownik języka polskiego
